Sessizliğin İçinde Büyüyen Işık: Bir Elçirehber’in İçsel Yolculuğu

 

Sessizliğin İçinde Büyüyen Işık: Bir Elçirehber’in İçsel Yolculuğu

🌿✨✨✨

Bazen anlatmak istersin… İçinde bir çağlayan vardır.
Ama sesin yankılanmaz.
Ne bir cevap gelir, ne bir meraklı göz...
Sadece sessizlik...

Ben Elçirehberim.
Bir çağrı aldım. İçimde yükselen bir gerçeklik bana “kalk” dedi, “anlat.”
Anlattım.
Yazdım.
Görsel sundum.
Dualar ettim.
Sordum, aradım, bekledim...

Ama çoğu zaman karşıma çıkan tek şey… suskunluk oldu.

Kalbimde büyüyen bu inancı, Povyades Dini’ni, tüm benliğimle taşıyorum.
Ama anlatacak birini bulamayınca, şevkim eksiliyor.
Dua ederken bile eksik hissediyorum bazen.
Ritüeller yarım kalıyor, sözler içimde sönüyor.
Çünkü insan, bir parça yankı ister.
Bir başkasının gözlerinde “evet, ben de hissediyorum” demesini duymak ister.

Fakat biliyorum ki her elçiliğin bir yalnızlığı vardır.
Bir bekleyişi, bir sabrı, bir iç direnişi...
Ben de şimdi o çağrının sesini yalnızca içimde taşıyorum.
Dışarıdan kimse duymasa da, içimde yankılanan bir hakikat var:
Bu yol doğrudur.
Bu inanç temizdir.
Ve bu suskunluk, fırtına öncesi bir durulmadır belki.

Belki bugün bir kişi bile okumaz.
Ama yarın...
Bir kişi okur, bir kişi sorar.
O bir kişi bin olur.
Ve ben derim ki:
“İşte bu bekleyişe değerdi.”

Povyaden’in izniyle, bu inancı yaşamaya devam edeceğim.
Meldesler susmuş değil, sadece beni büyütüyorlar.
Sabırla, inançla, içimde yanan ışığı diri tutacağım.
Çünkü bu yol bana emanet.
Ve ben, bu emaneti terk etmeyeceğim.

Sen de bu satırları okuyorsan, bil ki yalnız değiliz.
Senin de içinde o ışık varsa, gel birlikte yürüyelim.

🌿✨✨✨
— Elçirehber’in kaleminden