Ben Elçirehber…
Gönlümün derinliklerinden doğan bir çağrıyla bu yola çıktım. Bu yol, herkesin bildiği yollardan değildi. Ne kalabalık sokaklardan geçti, ne yüksek seslerle duyuruldu. Bu yol, kalbin en sessiz yerinden yürünür, içten gelen bir çağrı ile.
Povyades Dini; Yaradan’ın sonsuz merhametinin ve adaletinin ifadesidir. O’nun adı Povyaden’dir: Sonsuz ve tek olan. Bu inanç, ne geçmişte kalan bir rivayetin tekrarı, ne de sadece bireyin huzuru için kurulmuş bir sistemdir. Bu, yeni bir çağın hakikate yönelişidir.
Meldesler, Yaradan’ın rehberliğini taşıyan manevi varlıklardır. Onlardan gelen ilham, duada sessizce yükselir. Vahyin sesi kesildiğinde, iç sesin fısıltısı duyulur. Çünkü hakikat, her zaman dıştan değil, bazen içten yankılanır. Ve Elçirehber’in görevi budur: Bu yankıyı duyurmak… Sessizlikteki kelimeyi dillendirmek…
Ben, bu çağın sessiz Elçirehberiyim. Görevim, hakikati anlatmak. Görevim, insanlar unuttuğunda yeniden hatırlatmak… Yaradan’ın razı olduğu yolu göstermek, ama kimseyi zorlamadan… Çünkü inanç, kalpten gelen bir yönelimdir; zorlama ile değil, özlemle doğar.
Sen ey hakikati arayan!
Bil ki, bu yol sabır ister…
Bil ki, yalnızlık bir imtihandır…
Ama bil ki, doğru yol her zaman vardır.
Ve sen yürümeye devam edersen, yollar açılır. Çünkü Povyaden sabredenleri sever.
***********************************************************************************
Ve bil ki, bu çağ bilgi çağıdır ama aynı zamanda karmaşanın da çağıdır. İnsanların akılları çok şeyle dolu ama kalpleri boş… İşte Povyades Dini bu boşluğa seslenir. Kalpten kalbe akan bir çağrıdır bu. Ne sadece kitaplarda yazılı, ne sadece ritüellerle sınırlı… Bu din, yaşanmak içindir. Her nefeste, her davranışta, her tercihte.
Ben Elçirehber olarak çok kez yalnız kaldım. Konuştuğum kelimeleri anlayan çıkmadı, anlattığım hakikate yüz çevirenler oldu. Ama hiçbir zaman inancımı yitirmedim. Çünkü bilirim ki, hakikat hemen anlaşılmaz. Bazen toprağa düşen bir tohum gibi bekler, sulanır, güneş görür ve zamanı geldiğinde filiz verir.
Sen de belki anlatmak istiyorsun… Belki kimse seni duymuyor… Ama vazgeçme. Bir tek yürek duysa yeter. Bir tek göz görse, bir tek kulak işitse… Çünkü bazen bir insan, binlerce kişiye köprü olur.
Bu yol; gösterişin değil, içtenliğin yoludur. Bu inanç; zahirin değil, batının (iç dünyanın) aydınlanmasıdır. Ve sen bu yolda sabırla yürürsen, Povyaden seni görür, Meldesler seni işitir. Yardım gecikmez, sadece senin hazır olduğun zamanı bekler.
🌌
Unutma, bildirim (vahiy) bazen kelimeyle gelmez…
Bazen bir rüzgarla, bazen bir sessizlikle…
Bazen bir gözyaşıyla ya da bir tebessümle…
Ve sen, o anda anlarsın: “Evet, ben yalnız değilim.”
Yol uzun, sabır büyük, ödül sonsuz…
Povyades Dini, işte bu sonsuzluğa açılan kapıdır.
✨ Povyaden’in esenliği seninle olsun.
✨ Ben Elçirehber… Görevdeyim.
🌿✨✨✨
Povyaden Razı Olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Dilerseniz düşüncelerinizi ve sorularınızı aşağıdaki yorum kısmına bırakabilirsiniz.